back
“Met enige overdrijving zou je kunnen zeggen dat de oorlog, waartoe het werk van Minco altijd weer wordt gereduceerd, voor haar een meevaller was. In het huidige tijdsgewricht – waarin aan de ene kant een vleugje antisemitisme weer net zo bon ton is als een wolkje melk in de koffie en aan de andere kant al het lijden bij voorbaat al heilig wordt verklaard uit angst ook maar iemand te kwetsen – zal de ironie van de meevaller snel verkeerd begrepen worden.”
Vandaag verschijnt in de Volkskrant een essay van Arnon Grunberg over het oeuvre van Marga Minco, zonder de oorlog. Grunberg schrijft over genocide als smaakmaker, onbedoelde onhandigheden van het CPNB en de overeenkomsten tussen het werk van Marga Minco en de Franse schrijfster Annie Ernaux.
“With some exaggeration you could say that the war, to which Minco's work is always reduced, was a stroke of luck for her. In today's era – in which, on the one hand, a whiff of anti-Semitism is just as bon ton as a cloud of milk in coffee and, on the other, all suffering is canonized in advance for fear of hurting anyone – the irony of the windfall can easily be misunderstood.”
De Volkskrant publishes an essay by Arnon Grunberg about the oeuvre of Marga Minco, without the war. Grunberg writes about genocide as a tastemaker, unintentional clumsiness of the CPNB and the similarities between the work of Marga Minco and the French writer Annie Ernaux.