Arnon Grunberg zit in een levensgrote webcam en beantwoordt vragen over seks. Hij is tegelijkertijd Seksrabbijn des Vaderlands en een man die door een potentiële partner (Maartje Remmers) wordt gescreend. ‘Hou je van broccoli? Ben je te vertrouwen?’ De waar moet eerst helemaal worden doorgelicht, alvorens tot de koop wordt overgegaan. Ziedaar de toekomst van de seks, volgens Grunberg en acteursgroep Wunderbaum. The Future of Sex is een amalgaam van erotische toekomstscenario’s, waarin vervelende clichés (‘seks is macht’) en fraaie scènes elkaar afwisselen. We maken kennis met verschillende personages – een hysterische single, gekwelde stelletjes, eenzame mensen die zich voor de lust op een robot verlaten – terwijl Grunberg toekijkt vanuit zijn webcam, ook alziend oog en glazen bol. De emotioneel geblokkeerde Erika (Marleen Scholten) koos voor seksrobot Henry. Een bankier (Walter Bart) leeft met een prostitué babyfantasieën uit. En Koen (Matijs Jansen) kan eindelijk gelukkig zijn, nu hij zijn pedoseksuele fantasieën kan botvieren op een kindrobot. Waar Grunberg niet alleen interessante ethische vragen oproept, maar de spelers ook materiaal aanreikt voor ronde, complexe personages, ontstaan de mooiste scènes. Vaak echter blijft de tekst hangen in een voorspelbaar soort drammerige dystopie. De toekomst van seks bestaat volgens Grunberg uit enkel treurige excessen: emotionele en spirituele leegte gecompenseerd met mechanische drift – een soort Seks voor de Buch 2.0. Die cynische kijk op seks is uiteindelijk onbevredigend.