De Colombiaanse auteur met joods-Poolse achtergrond (en veelzeggende achternaam) Azriel Bibliowicz heeft met zijn roman Broodkruim een vorm en een verhaal gevonden om te laten zien dat sommige trauma’s voor altijd zijn. Er is geen happy ending, geen tragische afloop, er wordt niets opgelost; zijn personages zitten vast in een grenzeloos heden.

Guerrilleros in Colombia hebben huisvader Josué ontvoerd. Hij is overlevende van de holocaust en de concentratiekampen van Stalin, waar veel aan de nazi’s ontsnapte joden alsnog vastliepen. Hij is de vader van Samuel, de belangrijkste verteller van het boek. Josué’s familie probeert zich voor te stellen wat zich in het hoofd van een kampslachtoffer moet afspelen als deze wederom gevangen is genomen. Ze wachten op een bericht van de ontvoerders, die Josué waarschijnlijk hebben meegenomen naar het oerwoud. Tussen de telefoontjes zitten weken van stilte. De machteloosheid van de wachtenden wordt in zekere zin vergelijkbaar met de onmacht van de vader, al die jaren ervoor. De sterke en strakke vertelwijze zorgt ervoor dat de beklemming ook op de lezer overslaat.

Lees verder op groene.nl