In het najaar van 2008 was Arnon Grunberg gastschrijver aan de Universiteit van Leiden en het boek Het verraad van de tekst is daar het product van. Korte verhalen van studenten, met een voorwoord en lezing van en interviews met de meester hemzelf.

Het doel van de teksten is eender; verraad. Let wel, het doel, niet het thema. "Een tekst kan wel iets zeggen, maar het pregnante zit niet in wat de tekst zegt, maar in wat de tekst verraadt. Wat ik niet over mezelf had willen weten maar eventueel wel over een ander, en waarvan ik dus hoop dat de ander het nooit over mij te weten zal komen, daarin zit het verraad." Aldus Grunberg. Ik was er klaar voor. Klaar voor het verraad.

Sommige verhalen waren 'mwoah', andere waren ijzersterk, echter heb ik geen moment de neiging gehad om mezelf te verraden of me verraden gevoeld. Nou ja, allicht doordat er naar mijn mening te weinig Grunberg in zat. Dat verraad werd echter helemaal goed gemaakt door het slotverhaal, "bombarderen" van Alex van Egmond.

Waar de meeste scribenten dicht bij huis zijn gebleven en het over studentendingen, hun liefdesleven en onzekerheden hebben, heeft Alex van Egmond een prachtig verhaal geschreven over een Nederlander die besluit te emigreren naar Uganda. Allicht komt het doordat dit verhaal tevens het langste verhaal in de bundel is, maar feit blijft dat dit een erg puik verhaal is, dat vraagt om meer. De wereld (het Uganda) van Alex van Egmond is gekleurd en duidelijk, maar er wordt ook erg veel niet gezegd. Laat de lezer alles zelf maar invullen en daarmee ruimte voor verraad creëren.

Ook het korte verhaal van Karen Vegt, "Kameleon" is een aanrader. Op haast murakamiëske wijze verhaalt ze over het liefje van het mannetje op de maan, zelfcensuur en kleine mannetjes met lange baarden. Slechts negen pagina's, maar pakkend van de eerste tot de laatste zin.

Zoals ik eerder al schreef, was het doel van de teksten verraad. Daar heb ik zelf weinig van gemerkt, maar wel heb ik een fijne bundel gelezen waar aardig wat talent in zit. Plus een mooie lezing van Grunbreg, dus al met al is het boek best okay. Daarom geef ik drie van de maximaal vijf roze kogels.