“Op maandagochtend 11 juli staan en zitten ongeveer honderdvijftig mensen voor de poort van het asielzoekerscentrum in Ter Apel. Het ziet er allemaal nog redelijk beschaafd uit, je zou kunnen denken dat dit een festival is, al valt het op dat er weinig witte mensen zijn. Her en der lopen moeders met baby’s rond, er liggen wat mensen op dekentjes, veel kleine, zwarte rolkoffers.”

In juli liep Arnon Grunberg een week mee met de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), in een poging de verschillende trechters te beschrijven waar een vluchteling doorheen moet. Deze week staat in de Groene Amsterdammer een uitgebreide recensie van hem over de IND. De recensie is een voorpublicatie uit zijn nieuwe boek De vluchteling, de grenswacht en de rijke Jood, dat in november verschijnt bij Uitgeverij Pluim.

“On Monday morning, 11 July, about one hundred and fifty people are standing and sitting in front of the gate of the asylum seekers' center in Ter Apel. It all still looks fairly civilized, you might think that this is a festival, although it is noticeable that there are few white people. Here and there mothers are walking around with babies, there are some people lying on blankets, many small black trolleys.”

In July, Arnon Grunberg spent a week with the Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), in an attempt to describe the various funnels a refugee has to go through. This week, de Groene Amsterdammer publishes an extensive review by him about the IND. The review is a pre-publication from his new book De vluchteling, de grenswacht en de rijke Jood, which will be published in November by Uitgeverij Pluim.